In april 2015 vluchtte Alice met haar twee kindjes vanuit Burundi naar België. Haar echtgenoot verbleef er al 2 jaar eerder. De toestand in haar land werd onhoudbaar. Omdat haar man er een andere politieke mening op nahield dan de regerende president, liep hij het risico om opgepakt te worden en in de gevangenis te belanden. Zelfs Alice was er niet meer veilig en besloot om eveneens naar België te vertrekken. Daar kwamen zij terecht in een opvangcentrum nabij Verviers, maar al snel verhuisden ze naar Strombeek.
“Ik had het gevoel mijn originaliteit te verliezen in een land met een totaal andere cultuur”
Die eerste jaren waren zwaar door het gemis van haar land, familie, vrienden en job. Ze moest van nul herbeginnen. “Ik was vaak ontredderd en weende veel. Gelukkig kreeg ik mijn levensvreugde terug door bijstand van het OCMW, maar vooral door de warme begeleiding van de Onthaalgroep Grimbergen. Veel van de vrijwilligers ging ik gaandeweg als familie beschouwen.”
Ook de lessen Nederlands bij het CVO waren voor Alice een soort therapie. Ze leerde er mensen kennen met de zelfde noden. Haar kinderen pasten zich snel aan door OKAN te volgen in Houtem. Naast haar lessen Nederlands, koos Alice ervoor om vrijwilligerswerk te doen in Eigen Thuis (tehuis voor mensen met een beperking) in Grimbergen. Dat gaf haar veel voldoening en zelfvertrouwen omdat Alice iets kon betekenen voor anderen, en daar erkenning voor kreeg!
“Ik zie mijzelf nu snel aan een nieuwe job geraken”
Door gezinsuitbreiding verhuisde de familie enkele keren, maar steeds binnen Grimbergen. Na een procedures van gezinshereniging, bekwam ze de Belgische nationaliteit. Daarvoor moest Alice wel met de nodige hindernissen en papiermolen doorlopen. Haar man en Alice zijn uit elkaar gegaan, waardoor ze nu alleenstaande moeder met 4 kinderen is. Haar gezin is volledig geïntegreerd. De kinderen doen het goed op school, en Alice werkte een tijd in een ziekenhuis als schoonmaakster. Nadien koos ze om een opleiding informatica/administratie te volgen waarvoor Alice slaagde.
Momenteel zoekt ze met de hulp van de VDAB naar werk in die sector. “Ik zie mijzelf nu snel aan een nieuwe job geraken, zodat ik mij volledig zelfstandig kan ontplooien en bewijzen. Zo hoop ik om een grotere woning voor mijn gezin te vinden. Voor mijn kinderen wens ik dat zij hun studies in de beste omstandigheden kunnen verderzetten met het vooruitzicht op een mooie toekomst! Het positieve in België is vooral het gevoel om VRIJ te zijn, en niet meer in angst en spanning te moeten leven!”